AVGOUSTA THEODOULOU: ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ BRAND ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ HANDMADE…
–
Runway σε Παρίσι, Ουάσιγκτον, Κίνα, Αθήνα , bronze award στον διεθνή διαγωνισμό σχεδιαστών στην Κίνα ανάμεσα από 2000 υποψήφιους, best new designer στη Athens Xclusive Designers Week, θιασώτης της handmade τεχνικής, κάτοικος στην κατά πολλούς γενέτειρα πόλη της μόδας το Παρίσι η Αυγούστα Θεοδούλου αποτελεί μια ομάδα μόνη της. Ένα σύγχρονο χειροπιαστό παράδειγμα πως μπορείς να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα σε high level.
Επιμέλεια Κειμένου:
Γιώργος Τσάκνης
Αυγούστα, έρχεσαι στην AXDW στην Ελλάδα που δεν σε γνωρίζει καλά, μας παρουσιάζεις την collection σου και βραβεύεσαι με τον τίτλο “Best New Designer” πως νιώθεις;
Ήταν πολύ έντονη εμπειρία. Η συμμετοχή μου στην AXDW δεν ήταν προσχεδιασμένη. Εντελώς τυχαία βρήκα την ανακοίνωση online την τελευταία μέρα των αιτήσεων. Ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα για να γνωρίσω περισσότερο τον χώρο και να κάνω μια πρώτη γνωριμία με το κοινό και έτσι δήλωσα συμμετοχή χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ο τίτλος ήταν μεγάλη τιμή για μένα και μια επιβράβευση για την προσπάθεια που έχω κάνει. Το γεγονός ότι δε με γνώριζε η Ελλάδα πριν παρευρεθώ και δείξω τη δουλειά μου, ίσως δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στη διάκριση.
Η βραβευμένη collection σου ονομάζεται «Δαιδάλεια». Ποια είναι η έμπνευση για την ονομασία, μήπως παίζει ρόλο και η νοσταλγία για τα πάτρια εδάφη;
Ας ξεκινήσω με τη συλλογή η οποία, όπως δηλώνει και ο τίτλος, βασίστηκε στο μύθο του Δαίδαλου και του Ίκαρου. Στο επίκεντρο, όμως, η συλλογή βάζει τον Δαίδαλο που θεωρώ ότι είναι η πλέον τραγική φιγούρα του μύθου, παρότι συνήθως ο μύθος αφηγείται μόνο και μόνο για να τονιστεί ο τραγικός θάνατος του Ίκαρου. Ο Δαίδαλος ήταν σπουδαίος μηχανικός-τεχνίτης, είχε συνεπώς την τεχνογνωσία και την ευφυΐα για να πρωτοπορεί με τις συλλήψεις και κατασκευές του. Όπως συνέβη όμως με τον λαβύρινθο, τον οποίο έφτιαξε αλλά ύστερα ο Μίνωας τον χρησιμοποίησε για να τον φυλακίσει εκεί, έτσι είδε τον γιό του να χάνεται με τα φτερά που ο ίδιος είχε φτιάξει και τους είχαν απελευθερώσει.
Το μήνυμα του μύθου είναι πιστεύω διαχρονικό: η ανυπομονησία του ανθρώπου για γρήγορη αλλαγή και βελτίωση παραβλέπει το μεγάλο ρίσκο του να παγιδευτεί από τις ίδιες του τις δημιουργίες. Νομίζει ότι έρχεται πιο κοντά στην ευτυχία και την ελευθερία, αλλά μπορεί να βρεθεί απομονωμένος και κλειδωμένος στο πολύπλοκο κελί που χτίζει.
Σίγουρα μου λείπουν η Ελλάδα και η Κύπρος, υπάρχει μια δόση νοσταλγίας. Αλλά νομίζω ότι η έμπνευση δεν ήταν αυτό, δεν ξεκίνησα δηλαδή με μια ανάγκη να κάνω κάτι ελληνικό, κάτι πολιτισμικά αυτοαναφορικό. Το θέμα αφορά έναν πολύ επίκαιρο προβληματισμό μιας και σήμερα η τεχνολογία τρέχει και αναπτύσσεται αλλά δεν νομίζω ότι αντίστοιχα η συλλογική και ατομική μας ωριμότητα, η διορατικότητα, η σοφία μας μεγαλώνει αντίστοιχα. Ο λόγος όμως που εγώ απέδωσα αυτή την ανησυχία μέσα από ελληνικά μυθολογικά στοιχεία είναι απλά επειδή αυτά είναι τα πολιτισμικά εργαλεία τα οποία διαθέτω και οι αναφορές μου.
Catwalk σε Παρίσι, Ουάσιγκτον, Κίνα. Bronze award στον International διαγωνισμό designers στην Κίνα ανάμεσα σε 2000 υποψήφιους και 30 διαγωνιζόμενους στην τελική επίδειξη. Πες μου μερικά λόγια για αυτά.
Όλα αυτά συνέβησαν αμέσως μετά την αποφοίτησή μου (πέρσι τον Ιούλιο). Η αλήθεια είναι ότι ταξίδεψαν αρκετά τα κομμάτια αυτής της συλλογής, σε διάφορα μέρη όπως ανέφερες. Στο Παρίσι η επίδειξη προέκυψε γιατί η σχολή από την οποία αποφοίτησα ξεχώρισε την κολεξιόν μου ανάμεσα στις καλύτερες. Ύστερα, η κολεξιόν μου επιλέχθηκε να παρουσιαστεί και σε επίδειξη που διοργάνωνε η Γαλλική Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, στα πλαίσια της προώθησης της γαλλικής μόδας και συγκεκριμένα στο στο event “Beyond the little black dress”.
Πολύ έντονα έζησα όμως τον διαγωνισμό στην Κίνα. Πρώτα από όλα, έκανα το μακρύ ταξίδι από το Παρίσι στην Σανγκάη και από εκεί στην κοντινή πόλη Κεκιάο η οποία φημίζεται για τη μεγάλη βιομηχανία παραγωγής υφασμάτων της. Υποψηφιότητες είχαν καταθέσει όσοι περίπου ανέφερες, από τους οποίους είχαν επιλεγεί μόνο 30 ως φιναλίστ, ως επί τω πλείστον από Ασιατικές χώρες, τους οποίους προσκάλεσαν καλύπτοντας τους όλα τα έξοδα για να κάνουν το catwalk εκεί.
Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση η εμπειρία αυτή. Οι Κινέζοι, παρά τη δυσκολία επικοινωνίας λόγω γλώσσας, ήταν πολύ φιλόξενοι και ευγενικοί. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα της διοργάνωσης, το ίδιο ίσχυε και για τον κόσμο που συναντούσες στο δρόμο.
Όσον αφορά τον τομέα της μόδας, γνωρίζουμε ότι αυτό που ανέπτυξαν τις τελευταίες δεκαετίες είναι η μαζική παραγωγή, όμως πλέον κάνουν μεγάλη προσπάθεια να κάνουν βήματα στο θέμα της ποιότητας αλλά και σχεδιαστικά. Γι’ αυτό και θέλουν να αναπτύξουν περισσότερες συνεργασίες με σχεδιαστές από τη Δύση.
Handmade. Πόσο μπορεί να ισχύει σήμερα; Ποια η γνώμη σου;
Είναι πολύ καλό ερώτημα, το οποίο δεν νομίζω ότι έχει μία και μόνο απάντηση. Αν το δεις «στεγνά» και θεωρήσεις ότι το handmade συνδέεται αποκλειστικά με τον τρόπο παραγωγής, δηλαδή το ότι φτιάχνεται κάτι με τα χέρια, χωρίς να σκεφτείς τι είναι αυτό που φτιάχνεται, τότε ίσως βγάλεις λάθος συμπεράσματα.
Φυσικά, το να φτιάξεις με το χέρι κάτι που το κάνει μια μηχανή χιλιάδες φορές ταχύτερα -ίσως και καλύτερα- είναι προβληματικό και μη βιώσιμο. Το handmade όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από τον τρόπο παραγωγής. Μιλάει για δημιουργία και την πνευματική διαδικασία που ακολουθεί ο άνθρωπος για να σκεφτεί ένα νέο σχέδιο, μια παραλλαγή, κάτι customized κλπ.
Αν πάμε όμως και πιο βαθιά. Η ανθρώπινη δημιουργία αφορά τον πολιτισμό, διότι ο πολιτισμός και το νόημα δίνεται από τους ανθρώπους που σκέφτονται και μοχθούν. Δεν υπάρχει μηχανή που να παράγει πολιτισμό, που να δίνει αυτόματα νέα νοήματα με αξία για τον άνθρωπο.
Από τι εμπνέεσαι όταν σχεδιάζεις?
Εμπνέομαι από πολλά πράγματα: την ανθρώπινη σιλουέτα και την εκφραστικότητα των στάσεων της, τις δομές που δημιουργεί η φύση, τον κόσμο των συναισθημάτων και αισθήσεων. Πάντα όμως νιώθω την ανάγκη να ξεκινήσω από μια ενδιαφέρουσα ιστορία, η ιστορία αυτή θα παράξει τα απαραίτητα συναισθήματα για να κάνω μια πορεία σκέψης και δημιουργίας και θα μου δώσει τη δυνατότητα να παντρέψω διάφορες λεπτομέρειες αρμονικά γύρω από το θέμα.
Ποια άτομα του χώρου θαυμάζεις?
Αν και υπάρχουν στοιχεία που μου αρέσουν σε διάφορους σχεδιαστές, ξένους και Έλληνες, ως συνολική πρόταση και πορεία θα ξεχώριζα τους Alexander McQueen, Yohji Yamamoto, Iris Van Herpen, Comme des Garçons. Αυτό που εκτιμώ σε αυτούς τους σχεδιαστές είναι ότι τολμάνε να πειραματιστούν και να καινοτομήσουν και τελικά τα κομμάτια τους καταλήγουν να είναι μια πηγή έμπνευσης για πολλούς νέους σχεδιαστές αλλά και καλλιτέχνες. Τα κομμάτια τους θεωρώ ότι σε προκαλούν να τα παρατηρήσεις, να δεις τις τεχνικές και τα υλικά που χρησιμοποιούν.
Ποια είναι η γνώμη σου για το επίπεδο στο χώρο της μόδας στην Ελλάδα (bloggers, designers, models, influencers);
Γνωρίζω πολύ λίγα πράγματα. Επειδή δεν μπορώ να τα παρακολουθώ από μακρυά δεν έχω και ακριβή εικόνα για τους ανθρώπους που παίζουν όλους αυτούς τους διαφορετικούς ρόλους στο χώρο. Έχει γίνει και αρκετά πιο πολύπλοκο φαντάζομαι από ότι παλιότερα. Οι εξελίξεις της τεχνολογίας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δώσει τη δυνατότητα σε πολλούς νέους ανθρώπους να ζυμωθούν με τον χώρο και να έχουν μια κάποια συμμετοχή.
Μου αρέσει να παρατηρώ και να ενημερώνομαι για τα νέα πράγματα στο χώρο της μόδας και το τι κάνουν διάφοροι ενδιαφέροντες σχεδιαστές, ασχέτως αν είναι αυτό που λέμε “φτασμένοι” ή όχι. Ξέρετε, όλα είναι θέμα ορισμών και το τι θεωρεί ο καθένας «μόδα», διότι συνολικά μιλάμε για μια τεράστια βιομηχανία.
Ούτε και διεθνώς πάντως παρακολουθώ πολύ τα κοινωνικά δίκτύα που παράγουν τεράστιες ποσότητες εικόνων και πληροφορίας κυρίως ανακυκλώνοντας πράγματα. Γενικά η τεχνολογία έχει κάνει πιο εύκολο για τον καθένα να δημιουργήσει κάτι και να το δείξει προς τα έξω, το οποίο είναι σίγουρα θετικό. Ταυτόχρονα, όμως, αξιόλογες περιπτώσεις ανθρώπων μπορεί να χάνονται μέσα σε αυτό το χάος πληροφορίας.
Κάτι επίσης που θεωρώ αρνητικό είναι ότι έχουν εισάγει τον αριθμό των followers ως μέτρο ποιότητας. Αν ήταν έτσι, τότε οι αλυσίδες καταστημάτων ρούχων που αντιγράφουν ότι κινείται θα έπρεπε να θεωρούνται «γκουρού» της μόδας και της αισθητικής μόνο και μόνο επειδή έχουν πολλούς πελάτες.
Όμως όλα αυτά δεν είναι ούτε εκτός του χώρου, ούτε και κατανάγκη αρνητικά και υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις για να το επιβεβαιώσουν. Απλά, όπως είπα και πριν, πρέπει να δούμε το θέμα των ορισμών και τι αρέσει στον καθένα. Εμένα με ενδιαφέρει η τέχνη του ρούχου, οι σχεδιαστικές τεχνικές και η τεχνολογία των υφασμάτων, οι ιστορία που εμπνέει τις δημιουργίες, αυτά τα πράγματα. Δεν με ελκύει η μαζική παραγωγή και η μάχη για να επιβληθούν συγκεκριμένες εικόνες ως must. Αυτά νομίζω καταστρέφουν την διαφορετικότητα των ανθρώπων και την δημιουργικότητά τους.
Σίγουρα, στην Ελλάδα υπάρχει δυναμικό ανθρώπων στις νέες γενιές για να γίνουν όμορφα πράγματα σε πολλούς τομείς. Από εκεί και ύστερα, ελπίζω να βοηθήσουν και να βοηθηθούν οι νέοι για να αναθεωρηθούν κάποια πράγματα στο χώρο της μόδας, και αυτό το ελπίζω γενικά και όχι μόνο για την Ελλάδα. Στο βαθμό που μπορώ, θα ήθελα να βοηθήσω σε αυτή την κατεύθυνση. Θα ήθελα να συνεργαστώ και με άλλους ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα λίγο διαφορετικά και δε θέλουν να μπουν στο χώρο απλά για να τον ανακυκλώσουν.
Τι θα συμβούλευες έναν νεαρό Έλληνα σχεδιαστή που σκέφτεται να πάει στο εξωτερικό για να δοκιμάσει και να ασχοληθεί εκεί με τη μόδα;
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές γενικές συμβουλές και υποδείξεις. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστή περίπτωση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χώρος είναι πολύ ανταγωνιστικός και θα πρέπει κάποιος να έχει υπόψη του ότι η προσπάθειά του θα πρέπει να είναι μακροχρόνια και με πολλή υπομονή. Έπειτα παίζει ρόλο το ποια είναι η ασχολία που θέλει να αναπτύξει κάποιος, ή ποιός τομέας.
Επειδή το κόστος διαβίωσης στις μεγάλες πόλεις που έχουν και παράδοση στη μόδα είναι εξαιρετικά υψηλό, το πρώτο που σίγουρα θα πρέπει να εξασφαλίσει κάποιος είναι η αξιοπρεπής διαβίωσή του. Από εκεί και ύστερα μπορεί να επενδύσει στο να καλλιεργηθεί, να εκμεταλλευθεί την πληθώρα ερεθισμάτων που υπάρχουν και να εξελίξει τις ιδέες του. Κάθε περίπτωση ανθρώπου όμως είναι διαφορετική και οι εμπειρίες εξαρτώνται και από τις ικανότητες και επιλογές του καθενός.
Τι ετοιμάζεις, ποιο είναι το επόμενο βήμα σου, θα σε δούμε φέτος σε κάποιο event στην Ελλάδα;
Αυτόν τον καιρό προετοιμάζω τη νέα μου κολεξιόν S/S 18-19 η οποία θα παρουσιαστεί τον Οκτώβριο στην AXDW. Είμαι πολύ χαρούμενη που το IFA Paris, η σχολή από την οποία έχω αποφοιτήσει, με στηρίζει σε αυτή την προσπάθεια παραχωρώντας μου άνετο χώρο στο Παρίσι για ατελιέ και μικρή οικονομική στήριξη.
Πρόκειται για μια κολεξιόν που εμπνέεται και πάλι από μια ιστορία που εστιάζει στον άνθρωπο και γίνεται αποκλειστικά με φυσικά και οργανικά υφάσματα υψηλής ποιότητας.
Τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν μεταμορφώνεις μια ιστορία-ιδέα σε ρούχο ποικίλουν. Συναισθήματα θετικά αλλά και αρνητικά, και τα δύο απαραίτητα συστατικά της προετοιμασίας!
Παρ’ όλη την πίεση χρόνου, είμαι χαρούμενη που θα ταξιδέψω στην Αθήνα για να παρουσιάσω τη δουλειά μου! Η εμπειρία που είχα τον περασμένο Απρίλιο ήταν πολύ όμορφη, η διοργάνωση και οι άνθρωποί της εξαιρετικοί, συνεπώς έχω λόγους να είμαι αισιόδοξη.
Που μπορούμε να σε βρούμε;
Η ιστοσελίδα του brand είναι ενημερωμένη με τα σημαντικότερα νέα και δημιουργίες. Προσεχώς θα υπάρχει και eshop για το κοινό. Υπάρχουν και κάποιες συζητήσεις οπότε είναι πολύ πιθανό να υπάρξει και κάποια συνεργασία με κάποια καταστήματα στα οποία θα διατεθούν μερικά από τα κομμάτια μου.
Λευκό ή Μαύρο;
Δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.
Στο ερώτημα αν προτιμώ να ξετυλίγω τη φαντασία μου με λευκό πάνω σε μαύρο ή με μαύρο πάνω σε λευκό… προτιμώ το πρώτο 🙂
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Site:
Facebook:
Avgousta Theodoulou Designs
Instagram:
@avgoustatheodoulou
We care about our mobile visitors, so we designed our site friendly for them.
