ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΚΙΩΝΗΣ: “ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΜΒΑΘΥΝΕΙ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ…”
–
By:
George Tsaknis
Ήταν ένα όμορφο και συννεφιασμένο πρωινό Τετάρτης που βρέθηκα στο σπίτι-studio του Κωνσταντίνου. Αυτό που αντίκρυσα εκεί δεν είχε προηγούμενο. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Ένα μαγικό vinylsetup που δεν βρίσκουμε ούτε στα καλύτερα clubs, ένα bar με ετικέτες από όλο τον κόσμο που χωρούσε σε ένα τετραγωνικό, μια συλλογή από κασέτες, βινύλια και μπομπίνες που δεν βρίσκεις πλέον ούτε σε δημοπρασίες. Θα χρειαστώ έναν αιώνα για να συνεχίσω μα μιλάω για το πόσο με συνεπήρε η αισθητική του χώρου. Θα μπορούσανα σπαταλήσω ολόκληρο το αφιέρωμα μόνο σε αυτό. Οι ιστορίες που ακούστηκαν εκατέρωθεν στον καναπέ του ΚωνσταντίνουΓκιώνη θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αυτοτελές επεισόδιο για οποιοδήποτε podcast, ωστόσο θα προσπαθήσω να σας δώσω το απόσταγμα όλων αυτών των αναμνήσεων που ανασύραμε.
Συνέντευξη στον Γιώργο Τσάκνη:
-Ξέρω ότι αποτάσσεσαι τη λέξη καλλιτέχνης για τον εαυτό σου, αλλά πως αλλιώς θα μπορούσες να σε χαρακτηρίσεις;
«Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες, και πόσο μάλλον η ταυτότητα του καλλιτέχνη. Για μένα καλλιτέχνης είναι αυτός που όλη του η ζωή είναι αφιερωμένη στο να δημιουργεί δίχως όρια και δίχως μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ή εξειδίκευση. Σίγουρα, η γνώμη μου δεν αποτελεί τον ορισμό της έννοιας του καλλιτέχνη, αλλά είναι ο τρόπος που νιώθω. Αν έπρεπε να με χαρακτηρίσω κάπως, θα έλεγα ότι είμαι πολυπράγμων γιατί κατά περιόδους θα με βρεις να βυθίζομαι σε κάτι καινούργιο. Οι μαθητές μου και οι αδερφικοί μου φίλοι με φωνάζουν Κwoust – Κωόυστ που βγαίνει από το Κώστας –Coach».
-Λίγος κόσμος γνωρίζει ότι ήσουν δάσκαλος και χορευτής Flamenco. Πως προέκυψε αυτό και πως σταμάτησε;
«Η μουσική, ο χορός και η έκφραση ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειάς μου.Η μάνα μου ήταν δασκάλα πιάνου και η αδερφή μου δασκάλα και χορεύτρια. Από την ηλικία των οκτώ ετών ξεκίνησα τα μαθήματα flamenco με την αδερφή μου Μαρίνα Νώτη και μέχρι και τα τριάντα μου εξελίχθηκα σε δάσκαλο και χορευτή με συμμετοχές σε πολλές παραστάσεις, είτε της σχολής χορού acompàs που είχαμε στην Θεσσαλονίκη, είτε σε επαγγελματικές ομάδες στο εξωτερικό.Παράλληλα με τον χορό έπρεπε να επιβιώσω οπότε δούλευα απόπολύ μικρή ηλικία και στον χώρο της εστίασης.Η εξέλιξή μου στα μπαρ και η σκηνή πίσω από την μπάρα έφερε και την αποκλειστική μου ενασχόληση με αυτόν τον χώρο.Βέβαια ακόμα χορεύω και ελπίζω να μην σταματήσω ποτέ να το κάνω».
-Πως είναι να εργάζεσαι σε έναν χώρο που κρατάει τον χαρακτήρα του σε επίπεδο μουσικής αλλά και ποτού και γενικά να διατηρεί την αρχική του φιλοσοφία;
«Είναι τιμή μου. Ήταν όνειρο ζωής από την πρώτη στιγμή που κάθισα στο μπαρ του JazzinJazz να μπω πίσω από αυτήν την τόσο βαριά και ιστορική ξύλινη μπάρα και να γίνω κομμάτι της ιστορίας της. Λόγω του ότι ο Βαγγέλης Σπανός και η οικογένειά του με αγκάλιασαν και μου έδειξαν τον δρόμο προς το παρελθόν και μου έμαθαν πως λειτουργεί ένα μπαρ διαχρονικό με μουσική άποψη, αισθητική και με κανόνες που σέβονται, τόσο τον φιλοξενούμενο όσο και το ίδιο το μαγαζί, αλλά και το προσωπικό. Τους αγαπάω και τους χρωστάω πολλά . Παρόλο που έχω είκοσι ένα χρόνια στην εστίαση το μαγαζί αυτόένωσε τα κομμάτια του παζλ που έχω συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια και με βοηθάει μέρα με την ημέρα να διαμορφώσω μια ακόμα πιο ολοκληρωμένη εικόνα της φιλοξενίας. Με την ομάδα μας που τολμώ να αποκαλέσω οικογένεια κάνουμε άπειρες συζητήσεις για να κρατήσουμε τον χαρακτήρα του JazzinJazz αλλά παράλληλα να ακολουθούμε και την εποχή μας, βάζοντας κομμάτια του εαυτού μας. Εύχομαι αυτό το μαγαζί να παραμείνει έτσι όσα περισσότερα χρόνια γίνεται και εύχομαι να ανοίξουν και άλλα σαν αυτό. Μας λείπουν τα αυθεντικά ΜΠΑΡ».
-Ως θαμώνας του μαγαζιού, θαυμάζω το γεγονός ότι συμμετέχετε στις συζητήσεις όλων των πελατών με τέτοιο τρόπο που είναι σαν να είμαστε μια παρέα όλη νύχτα. Πως γίνεται αυτό;
«Προσπαθούμε σαν ομάδα να διατηρήσουμε όλα τα χαρακτηριστικά που είχε ένα μπαρ από τα παλιά και να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα, όπως των μπαρ που μας αρέσει να επισκεπτόμαστε. Τα μπαρ ήταν και είναι καταφύγια, χώροι συναντήσεων και χώροι γνωριμιών. Σε ένα μπαρ μπορείς να πας είτε για να φύγει από πάνω σου ή ένταση και το άγχος της ημέρας, είτε για να γνωρίσεις ανθρώπους ή ό,τι εκφράζει τον καθένα. Ο μπάρμαν πέρα από το να φτιάχνει ποτά και το να κρατάει τον χώρο καθαρό, φιλόξενο και οικείο, μπορεί να δημιουργήσει ένα κλίμα παρέας. Το ότι το JazzinJazz είναι σελφ σέρβις είναι κάτι που βοηθάει τον μπάρμαν – οικοδεσπότη να γνωρίσει όλους τους φιλοξενούμενους του μαγαζιού. Σίγουρα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους και πόσω μάλλον να τους φέρνω σε επαφή με άλλους, είναι όμορφο να βλέπεις διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικής κουλτούρας, κοινωνικού στάτους και ηλικιών να γίνονται μέρος μιας μικρό κοινωνίας που δημιουργείται κάθε βράδυ εκ νέου.Πάντα όμως υπάρχουν και αυτοί οι τύποι ανθρώπων που έρχονται μόνοι τους και απλά σπρώχνουν το ποτό τους όταν έχει αδειάσει και θέλουν το επόμενο. Τους αγαπάμε λίγο παραπάνω γιατί έχουμε υπάρξει όλοι αυτός ο τύπος θαμώνα».
-Εάν δεν ήσουν full time barkeeper τι θα μπορούσες να κάνεις πέραν του χορού;
«Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να εμβαθύνει σε ότι κάνει και το πρόβλημα είναι ότι γεμίζω τον ελεύθερο χρόνο μου με διαφορά πρότζεκτ (έτσι τα λέω) στην ερώτηση αυτή ανάλογα με το πότε θα με ρωτούσες θα σου απαντούσα κάτι άλλο, ηχολήπτης, μουσικός, ηλεκτρονικός, ξυλουργός η και κάτι άλλο!! Τώρα που με ρωτάς ,θα μπορούσα να κάνω βίντεο, μοντάζ, colorgrading, σκηνοθεσία».
-Πες μας την πιο περίεργη ιστορία σου που δεν είπαμε στον καναπέ…
«Κάποιες ιστορίες μπορούν να γραφτούν.Οι περίεργες λέγονται στα μπαρ με ποτά.Ας τις αφήσουμε για εκεί!»
-DirtyMartini ή Boulevardier; (τέτοιος είμαι)
«Τα dirty martini στο σπίτι με τη σύζυγό μου. Tα boulevardier μου στο JazzinJazz με την παρέα, για να παραφράσω τον Hemingway κρατώντας ένα σκέτο ουίσκι στο χέρι μου».
-Τo ποτό και η φιλοσοφία του κοκτέιλ έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Ποιο είναι το επίπεδο μας σαν χώρα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο σε ότι αναφορά το κομμάτι εστίαση;
«Είναι αλήθεια ότι πλέον τα μέσα δικτύωσης και η εξειδίκευση, έχουν συμβάλει στις γνώσεις των καταναλωτών για τα ποτά και τα κοκτέιλ. Έχω ζήσει και έχω επισκεφτεί πολλές χώρες και έχω συνεργαστεί και πιει σε πολλά μπαρ σε αυτές τις χώρες. Πιστεύω ότι το καλό επίπεδο της Ελλάδας στην φιλοξενία συνέβαλλε στην εξέλιξη του χώρου παγκοσμίως. Αυτή την στιγμή περνάμε μια κρίση ταυτότητας, τάσεων και παγκοσμιοποίησης. Έχουμε εξαιρετικούς επαγγελματίες αλλάκαι μπερδεμένα μαγαζιά . Κατά την γνώμη μου, θα έρθει η στιγμή που τα μαγαζιά θα γυρίσουν σε ποιο κλασικές φόρμες,πίσω στις γειτονιές και όχι στο ινσταγκραμικό χαρακτήρα και τις δημοφιλείς περιοχές».
-Κατά την άποψη μου το Jazz in Jazz είναι η«Μέκκα της Jazz» στην Ελλάδα. Εσένα ποια είναι η σχέση σου με την κουλτούρα της Jazz;
«Εξ απαλών ονύχων η σχέση μου με την μουσική ήταν μονόδρομος όπως αναφέρθηκε παραπάνω.Δεν έχω μουσικά σύνορα ούτε μουσική ταυτότητα. Αν μου αρέσει κάτι το ακούω πάντα ανάλογα και με τις περιστάσεις.Δεν θα πω ότι πριν κάτσω στην μπάρα του Jazzinjazz γνώριζα την κουλτούρα και την μουσική της τζαζ σε βάθος. Είχα όπως όλοι κάποια ακούσματα.Από τότε που γνώρισα το μαγαζί και πόσο μάλλον όταν μπήκα και πίσω από την μπάρα του έμαθα και μαθαίνω συνεχώς και διευρύνω τις γνώσεις μου μεγαλώνοντας και την συλλογή μου απόcd, βινύλια, βιβλία, κασέτες.Δεν ξέρω αν είμαστε η “Μέκκα της τζαζ” αλλά εγώ την προσκυνώ κάθε βράδυ».
- Υπάρχει κάποια φιγούρα κάποιου ανθρώπουαπό τον οποίο αντλείς έμπνευση;
«Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ένα αποτέλεσμα από εμπειρίες,γνωριμίες και ανθρώπινες σχέσεις. Από κάθε περίπτωση και από κάθε άνθρωπο μπορεί κανείς κάτι να πάρει. Θαυμάζω τον κάθε άνθρωπο και το κάθε τι που είναι γύρω μου. Αντλώ έμπνευση από τα πάντα, είτε πρόκειται για έναν διεθνούς φήμης μπαρτέντερ, μουσικό, χορευτή, ακτιβιστή, είτε από κάποιο ερέθισμα των πέντε αισθήσεων».
-Πες μας δυο λόγια για το Cue Magazine.
«Το cuemagazineδραστηριοποιείται στον χώρο του θεάτρου και γενικότερα του πολιτισμού εδώ και δέκα χρόνια. Το ξεκίνησε η σύζυγος μου η Ήβη. Τα τελευταία χρόνια δουλεύουμε μαζί πάνω σε αυτό το πρότζεκτ, δίνοντας πλέον βάρος και στο βίντεο, την φωτογραφία και τα γραφιστικά που έχω αναλάβει εγώ.Θα χαρώ να του ρίξετε μια ματιά!»
-Που μπορούμε να σε βρούμε;
«Θα με βρείτε σίγουρα πίσω από την μπάρα του Jazzinjazz!Τις υπόλοιπες ημέρες, κάπου στο κέντρο της Αθήνας σε κάποιο κλασικό μπαρ, σε κάποιο θέατρο ή στην αναζήτηση ενός νέου πρότζεκτ».
We care about our mobile visitors, so we designed our site friendly for them.
