Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΟΛΑΣ
–
By:
George Tsaknis
Ο Αλέξανδρος Ιόλας υπήρξε μια παγκόσμια μορφή στον κόσμο της τέχνης. Ταγμένος στην καλή αισθητική, έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους καλύτερους εμπόρους και συλλέκτες τέχνης στον κόσμο. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1907 με το όνομα Αλέξανδρος Κουτσούδης. Το 1927 φεύγει με συστατική επιστολή του Καβάφη προκειμένου να σπουδάσει χορό στην Αθήνα. Ο Δημήτρης Μητρόπουλος του προτείνει να μετακομίσει στο Βερολίνο το οποίο και εγκαταλείπει το 1933 λόγω της ανόδου του ναζιστικού κινήματος. Επόμενος σταθμός το Παρίσι. Εκεί η καριέρα του γνωρίζει προοδευτική άνοδο, περνώντας χρόνο με καλλιτέχνες και ανθρώπους του πνεύματος όπως, ο Giorgio de Chirico, o Max Ernst, o Pablo Picasso, o Jean Cocteau και πολλούς άλλους που θα αποτελέσουν σημεία αναφοράς για το μέλλον της ζωής του. Έπειτα, αναχωρεί αμέσως για Νεά Υόρκη, εκεί όπου γίνεται ο κορυφαίος χορευτής της ομάδας ‘’Ballet Theatre Company’’. Αργότερα θα αναλάβει την διεύθυνση των μπαλέτων του θρυλικού George de Cuevas. Ένας τραυματισμός στο πόδι του το 1944 θα γίνει η αφορμή για να κάνει τη στροφή στο χώρο του εμπορίου τέχνης.
To 1946 ανοίγει την ‘’Hugo Gallery’’ με συνεργάτη τον Jean Hugo, εγγονό του περίφημου συγγραφέα Victor Hugo. Χωρίς να έχει κεφάλαιο βασιστήκε στις γνωριμίες του με καλλιτέχνες και στο ένστικτό του που εν τέλει τον δικαίωσε. Εκείνη την εποχή ο Ιόλας προτείνει, στον μέχρι τότε σχεδιαστή υποδημάτων Andy Warhol, να ασχοληθεί με την τέχνη. Τον παροτρύνει να παντρέψει την αισθητική της διαφήμισης με την τέχνη, κάτι που φαινόταν αδιανόητο για τον χώρο της τέχνης τότε. Ο Warhol με αυτό το τρόπο κατέστη ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος και πατέρας του κινήματος της Pop Art. Ο ίδιος δήλωσε πως, χωρίς τον Ιόλα δεν θα είχε καταφέρει τίποτα από όλα αυτά (παρ’ολο που στην πρώτη του έκθεση το 1953 δεν πουλήθηκε ούτε ένα κομμάτι).
Ο Ιόλας πρωτοπορεί και γεννά την ιδέα ενός δικτύου από αίθουσες υψηλής τέχνης που θα έχουν κοινή αισθητική πορεία με την κεντρική γκαλερί και έτσι έρχονται στη ζωή οι Alexandre Iolas Galleries σε Παρίσι, Μιλάνο, Ρώμη, Γενεύη, Ζυρίχη, Μαδρίτη και Νέα Υόρκη. Οι καλλιτέχνες αγαπούν τον Ιόλα και θέλουν να συνεργαστούν μαζί του. Ο ίδιος δίνει ευκαιρίες σε άτομα που βλέπει πως έχουν ταλέντο και τους πληρώνει τα έξοδα διαβίωσης, προκειμένου να εργάζονται απερίσπαστοι. Προωθεί στο εξωτερικό ανελλιπώς Έλληνες καλλιτέχνες όπως, οι Γιάννης Τσαρούχης, Χατζηκυριάκος Γκίκας, Γιάννης Μοράλης, Takis και οριμένοι της νέας γενιάς, όπου θα ακολουθήσουν μετέπειτα τον Ιόλα στην Ελλάδα για να ενισχύσουν την χώρα μας (πράγμα άτοπο κατ’ εμέ καθώς η χώρα μας στο χώρο της τέχνης έχει πάρει την κάτω βόλτα εδώ και χρόνια), ενώ, θα παραμείνει ο αποκλειστικός εκπρόσωπος των René Magritte και Max Ernst μέχρι το τέλος της ζωής του. Μετά το θάνατο του τελευταίου, κλείνει όλες τις γκαλερί διατηρώντας μόνο εκείνη της Νέας Υόρκης, τηρώντας με αυτό το τρόπο μια υπόσχεση που είχαν δώσει οι δυο τους. Τότε αποφασίζει να γυρίσει στην Ελλάδα για να εγκατασταθεί σε μόνιμη βάση.
Από τη δεκαετία του 50 αρχίζει να κατασκευάζει το ‘’χωριό των καλλιτεχνών’’ την διάσημη Villa Iolas, όπου αποτέλεσε και την δική του κατοικία από τη δεκαετία του 70 και έπειτα. Ένα φοβερό κατασκεύασμα στην Αγία Παρασκευή με επιρροές από αγαπημένους του καλλιτέχνες και ένα συνονθύλευμα πολιτισμών, ο ίδιος το αποκαλούσε «Μουσείο». Από εκεί θα παρελάσει όλο το jet set της εποχής, YSL, Giorgio Armani, Gianni Versace, Rudolf Nureyev, Μελίνα Μερκούρη, αρχηγοί κρατών, πολιτικά πρόσωπα ακόμα και ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ωστόσο, ο ερχομός του στην Ελλάδα δεν αποδείχθηκε μία πολύ καλή ιδέα. Ο Ιόλας υπήρξε μια χειμαρρώδης προσωπικότητα και μάλιστα αρκετά εκκεντρική.
We care about our mobile visitors, so we designed our site friendly for them.
