Από την άλλη , υπήρχε πάντοτε το ενδιαφέρον του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ για εμβολιασμό του προσωπικού του για νόσους που θα συναντήσουν σε υπερπόντιες αποστολές. Έτσι η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρηματοδότησε βασική έρευνα σε τομείς της βιολογίας που θα μπορούσαν να βοηθήσουν πλασμίδια DNA και μεταφορικό RNA ,που ίσως μπορούσαν να εφαρμοσθούν και σε άλλους τομείς. Τα μόρια αυτά ,όταν προσλαμβάνονταν  από ανθρώπινα κύτταρα τους έδιναν οδηγίες για την κατασκευή πρωτεϊνών του μικροοργανισμού  από τον οποίον θέλουμε να προστατευθούμε. Tα ανθρώπινα κύτταρα παράγουν αυτές τις πρωτεΐνες, το ανοσοποιητικό σύστημα τις αντιλαμβάνεται ως εισβολέα και αρχίζει την παραγωγή αντισωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο, την παραγωγή των δραστικών συστατικών του εμβολίου την αναλαμβάνει ο ίδιος ο ανθρώπινος οργανισμός!

                Η μεθοδολογία αυτή έχει το πλεονέκτημα της εύκολης , γρήγορης και οικονομικής παρασκευής των νουκλεικών οξέων , «οδηγιών» οπότε το ζητούμενο προϊόν μπορεί να φθάσει στους χρήστες σε πολύ μικρό χρόνο. Όπως είναι φανερό , αυτό αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα σε περιπτώσεις βιολογικού πολέμου και νέων αναδυόμενων νόσων .

                Μετά από 30 χρόνια προσπαθειών , η τεχνολογία ήταν πλέον ώριμη και το 2017 το εθνικό ινστιτούτο υγείας των ΗΠΑ και η εταιρεία MODERNA άρχισαν την ανάπτυξη ενός συστήματος παραγωγής εμβολίων με βάση τη τεχνολογία αυτή. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 2020 ,ετοιμάζονταν να δημιουργήσουν ένα εμβόλιο έναντι του ιού Nipah , που διασπείρεται από νυχτερίδες και ενδημεί στην Ασία ,αλλά τα γεγονότα τους πρόλαβαν. Μέσα σε 6 εβδομάδες είχαν έτοιμο το εμβόλιο για τον SARS-COVID 19  και τον Μάρτιο ξεκίνησαν οι κλινικές δοκιμές.

                Ανάλογη πορεία είχε και η ευρωπαϊκή προσπάθεια , η οποία όμως είχε αναπτύξει ανάλογη τεχνολογία με σκοπό την παραγωγή χημειοθεραπευτικών εμβολίων , στοχεύοντας καρκινικά κύτταρα.

                Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας είναι να δημιουργηθεί σε απίστευτα μικρό χρόνο μια πλειάδα εμβολίων έναντι του νέου κορωναιού. Τόσο μικρό χρόνο ,που υπήρξε και υπάρχει αμφιβολία στη κοινή γνώμη για την ασφάλειά τους. Δικαιολογημένα βέβαια , γιατί συνήθως οι δοκιμές ενός νέου φαρμάκου κρατούν αρκετά χρόνια. Στην προκείμενη περίπτωση , λόγω του επείγοντος ,αφού έγιναν οι πρώτες δοκιμές τοξικότητας και απόδοσης σε ζώα , άρχισαν οι δοκιμές σε ανθρώπους , αλλά στη προκείμενη συνέβησαν παράλληλα αντί σε σειρά(φάση 1 κ’ 2).

                Τα αποτελέσματα  τους ,επέτρεψαν να περάσει η δοκιμή στη φάση τρία , η οποία περιλαμβάνει  δεκάδες χιλιάδες  άτομα , και οδηγεί στην τελική  αδειοδότηση.

                 Η απειλή του COVID-19 βοήθησε στην γρήγορη εύρεση αρκετών εθελοντών και ολοκλήρωση της φάσης τρία, με τελικό αποτέλεσμα την αδειοδότηση ορισμένων από αυτά. Παρ’ όλα αυτά παραμένουν ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα : πόσο αποτελεσματικά είναι τα διάφορα είδη εμβολίων ,πόσο διαρκεί η ανοσία , μπορεί ένας εμβολιασμένος να είναι φορέας ή να μεταδίδει, είναι αποτελεσματικά σε διάφορες ηλικίες και με προυπάρχουσες ασθένειες;

                Σε αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχει εύκολη απάντηση παρά : ο χρόνος θα δείξει!

Ο Dr. Σωτήρης Πουλής είναι Παιδίατρος , Επιστημονικός συνεργάτης της Ευρωκλινικής Παίδων και μέλος του New York Academy of Sciences.