Πριν εκατομμύρια χρόνια ο άνθρωπος ανακάλυψε τη φωτιά. Μια σπίθα έφτανε, ώστε να ανακαλυφθεί.  Η τεχνική του σπινθήρα, που προκαλείται από την κρούση πυριτόλιθων πέφτοντας πάνω σε εύφλεκτη ύλη ή εκείνη που ο ίδιος ο άνθρωπος παράγει φωτιά περιστρέφοντας με ταχύτητα ένα ραβδί μέσα σε μια σφιχτοδεμένη δέσμη ξερών χόρτων. Αυτή η διαδικασία έφερε την επανάσταση στην μαγειρική και εξημέρωσε την συστηματική παραγωγή φυτικών και ζωικών ειδών.

Πριν την ανακάλυψη της φωτιάς, οι διατροφικές συνήθεις των ανθρώπων  στηριζόταν αποκλειστικά στα φυτά και στα φρούτα (τα οποία ήταν και δύσπεπτα). Βλέπουμε τον άνθρωπο  να αναζητά τη τροφή του στο περιβάλλον όπου ζει, να συλλέγει καρπούς, ρίζες, να κυνηγάει άγρια ζώα και να ψαρεύει. Όμως είναι σημαντικό να θέσουμε το ερώτημα: τι ώθησε τον άνθρωπο σε αυτές τις ενέργειές? Η απάντηση είναι απλή. Η πείνα. Αυτός ο παράγοντας έκανε τον άνθρωπο να ξεκινήσει να κυνηγάει και να αναζητά τη τροφή του, σε συνδυασμό με τη φωτιά, που είχε σαν αποτέλεσμα την ασφαλή βρώση του κρέατος (καθώς με το ψήσιμο πεθαίνουν τα παράσιτα).

Επίσης βοήθησε στο να γίνουν βρώσιμα πολλά φρούτα. Αυτή ήταν μια ποιοτική αναβάθμιση τόσο για την τροφή όσο και για την ανθρώπινο τρόπο σκέψης. Με το πέρασμα των χρόνων, αξιοποιώντας τη τεχνολογία, οι ανάγκες των ανθρώπων έγιναν πιο σύνθετες, ώστε η διαδικασία του φαγητού  να μην έχει την έννοια της επιβίωσης, όπως στην πρωταρχική του μορφή, αλλά να αποζητάμε τη γεύση.