Γενικά το σενάριο ισορροπεί ανάμεσα σε διάφορους χαρακτήρες που με κάποιο τρόπο συνδέονται με τον υπέρλάμπρο κόσμο του Hollywood. O Μπράντ Πιτ ως Τζακ Κόνραντ ένας υπερ-σταρ του βωβού κινηματογράφου, όμορφος αλλά λίγο μελαγχολικός που θέλει να εισέλθει στα «μύχια» της τέχνης του κινηματογράφου και της αλληλεπίδρασης των εικόνων στον κόσμο, θυμίζοντας ένα κράμα Κλαρκ Γκέμπελ και Τζον Γκίλμπερτ που όμως προσπαθεί να συνεχίσει με όχι και μεγάλη επιτυχία την καριέρα του στον νέο κόσμο των ταινιών με ήχο και ομιλία αυτή τη φορά. Η Μάργκοτ Ρόμπι ως Νέλι Λερόι μια ανερχόμενη ηθοποιός που με το δικό της στύλ και αισθησιασμό μπαίνει με το έτσι θέλω στο χώρο του κινηματογράφου, ο Ντιέγκο Κάλβα ως Μάνυ Τόρες που γίνεται βοηθός του Κονράντ και έπειτα σκηνοθέτης ταινιών και παραμένει ερωτευμένος με την Νέλι ως το τέλος. Παράλληλα βλέπουμε την ασιατικής καταγωγής Λι Γουν Λι που ενώ αρχικά ήταν τραγουδίστριααλλάζει τελικά καριέρα μαζί με όλες τις εξελίξεις του σινεμά της εποχής -ο νους μας πάει στην Άνα Μει Γουονγκ-, τον αφροαμερικανό τρομπετίστα Σίντνει Πάλμερ που υποδύεται ο Τζόβαν Αντέπο που ενώ βρέθηκε σχεδόν αθόρυβα στο Hollywoodαποχωρεί με τον ίδιο τρόπο μη θέλοντας να προδώσει τα ιδανικά των έγχρωμων σε μια κίνηση statement. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά στο τέλος βλέπουμε και τον απίθανο υποκριτικά Τόμπι Μαγκουάιρ,ως Τζέιμς Μακέι ένα σκοτεινό και περίεργο χαρακτήρα που οδηγεί το έργο σε μια υπερβολική σκηνή λίγο πριν το τέλος.Τέλος, η Τζιν Σμάρτ ως Έλινορ Τζον σε ρόλο κριτικού κινηματογράφου αποτελεί μια αξιοσημείωτη ερμηνεία.

Cool Moment: Ο Τζακ Κόνραντ με απίστευτη απάθεια και ψυχραιμία μιλάει Ιταλικά στη γυναίκα του εκνευρίζοντάς την τόσο που τον χωρίζει.

Style Moment: Η δουλειά στο στυλιστικό κομμάτι είναι άψογη. Ο Μπράτ Πιτ ξεχωρίζει όχι μόνο στα classicκαθαρά και όμορφα tuxedo αλλά και σε look,όπως αυτό με το λευκο παντελόνι πουκάμισο και ελαφρώς γκρι μάλλινο φούτερ στην σκηνή με το φίδι.

Statement Moment: Όπως προείπαμε ο Σίντει Πάλμερ αποχωρεί στο τέλος του γυρίσματος και παραδίδει την ταυτότητα του ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το χρώμα του δέρματός του.

Music Moment: O Σίντνει Πάλμερ σε όλη την ταινία εμηνεύει απίστευτα τις μελωδίες του Χέρβιτς και η σκηνή στο τέλος της ταινίας που εντοπίζεται σε ένα «άνδρο» έγχρωμων είναι η μουσική σκηνή που μας κέρδισε.