Αυτό το κείμενο δεν θα είναι όπως τα άλλα που συγκρίνουν τον Roger Federer με τους υπόλοιπους  τενίστες και αναλύουν στατιστικά, θα είναι μια ωδή στο καλύτερο παίκτη που είδαμε ποτέ στα courts. Στη καρδιά μας είναι το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης από το 1998 που μας συστήθηκε ως παίκτης. Το γνωστό σερβίς του που πολλές φορές εξελίσοταν σε σερβις-βολέ και έβγαινε από τη δύσκολη θέση, οι κινήσεις του που αρκετές φορές θύμιζαν δεξιοτέχνη χορευτή αλλά και ο ατσάλινος χαρακτήρας του εντός και εκτός γηπέδων θα μας μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας και θα μας θυμίζουν γαιτί αγαπήσαμε το άθλημα.

 Το ήθος θεωρείται παλιομοδίτικο στους αθλητές στην σήμερον εποχή, μα αυτό είναι που μας δίδαξε ο Roger, το ότι δεν έχει σημασία πόσο δυαντά θα πανυγηρίσεις αλλά πως θα καταφέρεις να κάνεις μια νίκη επιδραστική στον κόσμο. Έιναι ένας άνθρωπος που με τα επιτεύγματά του άλλαξε το τένις από ένα σπορ-elit σε ένα παγκόσμιο άθλημα για όλους. Τίποτα δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τον Roger, για αυτό στα μάτια μας θεωρείται ο καλύτερος παίκτης που ακούμπησε ρακέτα ποτέ. Μπορεί κάποιοι να ισχυρίζονται κάτι διαφορετικό αλλά η αλήθεια είναι πως λίγοι κατάφεραν να αγγίξουν την τελειότητα του. Το Laver Cup ήταν η τευλευταία του παράσταση αλλά η ιστορία θα συνεχιστεί γιατί diamonds are forever. Η εικόνα με τον αδεφικό φίλο και αντίπαλο του στα courts, Rafa Nadal ήταν μια από τις καλύτερες στην ιστορία του αθλητισμού, μας έκανε να καταλάβουμε πως πέραν των χρημάτων, των χορηγών και των στατιστικών υπάρχουν και άλλα πράγματα που μετρούν. Αντίο Βασιλιά Ροτζερ σε ευχαριστούμε για όλα.