Το μακρινό 1968, ο Elvis επανεμφανίζεται ως τραγουδιστής έπειτα από 7 συναπτά έτη ενασχόλησης του με τον κινηματογράφο ως ηθοποιός και ενώ βρισκόταν σε αναζήτηση του εαυτού του, έπειτα από μία σειρά τραγικών περιστατικών στη ζωή του. Ο χαμός της μητέρας του και η επικείμενη φυλάκιση του, επειδή κουνιόνταν υπερβολικά ενώ τραγουδούσε (γελάστε άφοβα ή κλάψτε) τον απώθησαν από αυτό που αγαπούσε περισσότερο στη ζωή του, το τραγούδι.

Η εταιρία Singer οργανώνει ένα Χριστουγεννιάτικο gala-συναυλία σε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη,  όπου ο Elvis έπρεπε να ερμηνεύσει με μία καθωσπρέπει εμφάνιση εποχιακά τραγούδια. Αντ’ αυτού ανεβαίνει στη σκηνή  με total δερμάτινη αμφίεση και ξεκινάει τα δικά του με μια iconic ερμηνεία του Heartbreak Hotel. Ωστόσο ο «Βασιλιάς» της rock n roll μας κρατούσε το καλύτερο για το τέλος. Όλη η εκπομπή-συναυλία σηματοδοτεί μια νέα αρχή για τον καλλιτέχνη με υπέρλαμπρα shows, χορευτικά, κοστούμια, ένταση και λίγο πολύ τον παλιό καλό Elvis. Ωστόσο με την δισκογραφική του και τον ατζέντη του τσαντισμένους κάνει φινάλε με το εμβληματικό ‘’If I Can Dream’’ ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Γίνεται φοβερή συζήτηση και από την ίδια κιόλας μέρα η καριέρα του παίρνει την ανιούσα, εξέλιξη που εν πολλοίς οφείλεται αποκλειστικά σε αυτό το κομμάτι.

Γιατί όμως αυτό το κομμάτι έχει κάνει τέτοιο σαματά; Ο Elvis ήταν βαθιά θρησκευόμενος και άνθρωπος. Είχε ως πρότυπα ανθρώπους μεταρρυθμιστές και ριζοσπαστικούς για την εποχή τους. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι εμπνευσμένοι από τον θρυλικό λόγο του Martin Luther King, ‘’I Have A Dream’’ αλλά και την δολοφονία του Robert Kennedy. Αμφότεροι αποτελούσαν σπουδαίες μορφές της εποχής, σε μια Αμερική που υποβαθμιζόνταν συνεχώς από τις απόψεις περί φυλετικών διαφορών και του ζημιογόνου από πολλές όψεις πολέμου στο Βιετνάμ. Το τραγούδι αποτέλεσε statement και κραυγαλέα δήλωση από ένα πρόσωπο που έκανε την επανάσταση του με τον τον πιο αποτελεσματικό και ειρηνικό τρόπο, τραγουδώντας.