Μοιάζει με σελίδα που κόπηκε από ένα ταξιδιωτικό λεύκωμα… σε χώρες της Ανατολής, όπου ακόμη δεν έχουμε βρεθεί…

Κι όμως, μία μέρα, ένα απόγευμα οι χώρες αυτές ταξίδεψαν ψυχή τε και σώματι και απλώθηκαν μπροστά από το δικό μας αθηναϊκό μπαλκόνι.

(Μετ)έφεραν μαζί τους μία «εξωτική»αύρα και μία «αποπνικτική»μαγεία.

Μήπως είναι εικόνες μιας δυστοπικής πραγματικότητας που επιβάλλει η νέα κλιματική πραγματικότητα;

Ή μήπως εικόνες ενός χιλιοτραγουδισμένου ειδώλου, μιας ωδής στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, στις οποίες κάποτε βασίλεψαν υπερήφανα έθνη,«μυθικοί» Βασιλείς και Βασίλισσες;

Μήπως άραγε είναι ένα τυχαίο πλάνο, σκηνοθετημένο με τόση επιμέλεια και πλάνη που οδηγεί σε έναν κόσμο εξωτικό, μυστικιστικό, ερωτικό και κοσμοπολίτικο;Πάντως, εκείνο το απόγευμα, η Ταγγέρη, το Ραμπάτ, το Αλγέρι, η Σφαξ, η Τύνιδα, το Κάιρο και η Αλεξάνδρεια παρήλασαν από τα μάτια της,απροετοίμαστης να τις υποδεχτεί, Αθήνας.